Wie is Lianne
Je bent misschien benieuwd wie er achter het verhaal van Stoffenhuis Drachten schuil gaat. Dat is Lianne van Oudenallen, geboren in 1967. Niet de allerjongste meer, maar wel boordevol werk- en levenservaring.
Tussen 1985 en 1990 heeft Lianne opleidingen gedaan in de mode-industrie. Begonnen op de modeacademie, maar dat bleek te kunstzinnig voor haar. Daarna kwam er een opleiding op haar pad waar ze alle kneepjes van het confectie vak leerde; ontwerpen, patroontekenen en het in elkaar naaien van het eindproduct. Ook heeft ze haar Detex Ondernemingsdiploma gehaald.
In die periode heeft ze ook in een stoffenwinkel gewerkt. Dit was prima te combineren, omdat bovengenoemde opleiding maar één dag per week was.
Maar toen Lianne ging verhuizen naar een ander deel van Nederland, was het werken bij de stoffenwinkel voorbij. Daarna heeft ze bij diverse bedrijven in de confectie-industrie gewerkt. Van stoffen snijden voor de samples bij Oilily tot aan het patroontekenen voor diverse grote merken.
Je kunt dus wel zeggen dat er de nodige kennis van stoffen en patronen bij Lianne aanwezig is.
In 1996 werd ze ontslagen vanwege het feit dat het bedrijf waar ze toen werkte, het patroontekenen en de productie verhuisden naar het buitenland. Maar omdat ze destijds zwanger was, zag ze de bui al hangen bij de sollicitatieprocedures. Ze besloot een eigen bedrijf te starten en patronen in opdracht voor confectiebedrijven te gaan maken. Dit ging lange tijd goed. Maar steeds meer bedrijven verplaatsten hun activiteiten naar het buitenland.
Lianne zette de confectie-industrie aan de kant, om verder te gaan in andere vakgebieden. De kinderen groeide op en wenste ook geen zelfgemaakte kleding meer. De naaimachine stond lange tijd te verstoffen in een hoekje.
Maar in 2019 kreeg ze weer inspiratie en ging een collectie tassen maken en verkopen in een webshop onder de naam No Hand Bag.
En als de inspiratie eenmaal weer kriebelt, dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Toen ze begin januari -terwijl op vakantie in Barcelona en voldoende tijd had om na te denken – las dat Jan Sikkes er per direct mee ging stoppen, was dat het laatste zetje wat ze nodig had. Het was nu of nooit. Terug naar af, terug naar de liefde voor stoffen, het creëren van mooie dingen en inspireren van anderen.